 Mój przyjaciel, Janek Stachowiak, mieszka z rodziną w Niemczech w miejscowości Breisach nad Renem. Pilnie śledzi wydarzenia związane ze Zblewem, miejscem swego urodzenia, czyta wszystko, co napiszę na stronę Wirtualnego Kociewia. Zagląda na strony Kuriera Zblewskiego, czyli chce wiedzieć jak najwięcej o swoich rodzinnych stronach. Zaczął dzielić się ze mną wiadomościami na temat swego rodu. Otrzymałem bardzo dużo zdjęć rodzinnych i fotokopii dokumentów.
Janek powiedział mi, że mogę to wszystko wykorzystać, a najlepiej gdybym opisał dzieje jego rodu. Zgodziłem się bez wahania.
Chodzić "śladami przeszłości" to moje hobby, a przywracać współczesnym dawne, niekiedy zapomniane już historie, to czysta radość, zwłaszcza, że dotyczą one byłych mieszkańców Zblewa i innych miejscowości naszego Kociewia. Mieliśmy przyjemność spotkać się z Jankiem i jego żonką Hanią latem tego roku. Najpierw w Radziejewie, później u nas na Zaspie. Stwierdziliśmy, że "nadajemy na tej samej fali", mamy podobne zainteresowania, a że dzieli nas wieleset kilometrów? Dziś, to żadna przeszkoda w utrzymaniu kontaktów towarzyskich, zwłaszcza gdy posługujemy się Internetem.
Państwo Stachowiakowie mają piękny domek w Radziejewie, który służy im w okresie lata za bazę wypadową do wojaży po Polsce i krajach ościennych. Są na zasłużonej emeryturze, która pozwala im na godne życie. Nam, emerytom, nijak równać się do emerytur zachodnich sąsiadów.
Hania i Janek Stachowiak z Danutą Zielińską w Radziejewie
Dokument Gertrudy Bukowskie
Janek z zawodu jest elektrykiem i to dobrym. Wtrącę tutaj stwierdzenie mojego wykładowcy, że elektryk znajduje się na najwyższej półce w zawodach rzemieślniczych. Janek wykorzystał umiejętności swego zawodu mieszkając w Polsce, jak i w Niemczech. Przez ostatnie lata przed wyjazdem do RFN piastował niezłe stanowisko w gospodarce rolnej, przynoszące dochody do godnego utrzymania rodziny. Jednak tam zarabiał więcej. O Janku, jego żonce Hani i ich dzieciach będę pisał w innym rozdziale mego opracowania. Teraz o rodzicach Janka, a szczególnie o pani Gertrudzie – jego mamusi.
Potwierdzenie obywatelstwa polskiego Gertrudy Bukowskiej
Dokument o chrzcie Cecylii Bukowskiej podpisał ksiądz proboszcz zblewski Piotr Kreftt
Świadectwo szczepienia Gertrudy Bukowskiej
Rodzice Janka to: Franciszek Stachowiak - urodzony 22 września 1910 roku w Barmen w Niemczech i Gertruda Bukowska - urodzona 11 kwietnia 1914 roku w Zblewie (ochrzczona 17 kwietnia 1914). Związek małżeński zawarli w Zblewie dnia 17 lipca 1935 roku. Z tego związku urodzili się Franek, Heniek, Trudzia, Janka i Janek. O nich też później.
Gertruda Bukowska była dzieckiempanieńskim – jej matką była Cecylia Bukowska urodzona 14 lipca 1887 roku w Hochstüblau – tak wtedy nazywało się Zblewo, i następnego dnia została ochrzczona. Wtedy dzieci chrzciło się jak najszybciej. Dziś zdarza się, że do tego sakramentu przystępują na własnych nogach. W 1915 roku poślubiła mężczyznę o nazwisku Knopf. Zamieszkali w miejscowości Altenderne koło Drezna. Knopf miał gospodarstwo i firmę związaną z produkcją cukru i innych artykułów spożywczych. Kiedy Gertruda miała dwa latka, zamieszkała z matką i ojczymem w Niemczech. Od niemowlęctwa wychowywana była przez Mariannę Bukowską - siostrę Cecylii. To sprawiło, że pobyt w Niemczech był dla niej ciężkim ciosem. Tęskniła bardzo za swoją ciocią Marianną do tego stopnia, że po półrocznym pobycie mama przywiozła ją z powrotem do Zblewa i dalej była wychowywana przez swoją kochaną ciocię, traktowaną przez rodzeństwo Janka jak najlepszą babcię. Janek mówi tak: Nasza kochana Buśka wyniańczyła całe moje rodzeństwo. Była dla nas PRAWDZIWĄ BABCIĄ. To ona uczyła nas poznawać świat, uczyła modlitwy, szanować ludzi i rodziców. Codziennie o niej myślę i w trudnych chwilach zwracam się do niej z pytaniem: "Jak Buśko byś postąpiła…".
Dokument urodzenia Gertrudy Bukowskiej wystawione przez położną Franciszkę Zakrzewską ze Zblewa
dokument chrztu prababci Janka Stachowiaka Antoniny Czapskiej
Poświadczenie obywatelstwa Marianny Bukowskiej
Dowód osobisty Gertrudy Bukowskiej
Mama Gertrudy przysyłała środki na utrzymanie córki, jednak kontakt osobisty był bardzo rzadki. Ostatni raz widziała się ze swoją córką w 1941 roku. Po wojnie Gertruda poszukiwała swojej mamy za pośrednictwem Czerwonego Krzyża. Otrzymała z tej instytucji wiadomość, że jej mama, Cecylia, zginęła podczas alianckich nalotów na Drezno przeprowadzonych w dniach 13 – 15 lutego 1945 roku. Wojna już się kończyła, zwycięstwo aliantów nad Niemcami hitlerowskimi było już w zasięgu ręki. Czy potrzebna była jeszcze śmierć tysięcy ludzi i zagłada miasta, które dotąd nosiło miano Florencji północy? Mnie się wydaje, że nie. Może Churchill mścił się za zniszczone przez Niemców Coventry w 1942 rok? Nigdy więcej wojny!
Rodzicami Cecylii byli Ignatz Bukowski i Antonia (w niektórych zapiskach Antonina) Czapska urodzona 15 grudnia 1847 roku, a ochrzczona 19 grudnia 1847 roku w Kischau (Kiszewa). Rodzicami Antonii byli - Johann Czapski i Johanna Nierżołowska. Mogę powiedzieć, że Janek korzeniami swego rodu sięga początku XIX wieku. Czapscy w Ober Malikau (dziś Maliki Górne), posiadali duże gospodarstwo, jezioro i las. Tutaj staje mi przed oczyma gospodarstwo mojego dziadka Franciszka w Białachowie, gdzie też był las i jezioro, gdzie słońce inaczej świeciło, a las sosnowy, konarami zaglądający w okna gospodarstwa miłą wonią i kojącym szumem łagodził trud ciężkiej pracy rodziny Zielińskich, a ptaszki jak śpiewały? I tu zostały tylko wspomnienia.
Ród Czapskich wywodzi się Góry i Strugi. Różnie w tym rodzie bywało. Ktoś był bardzo rozrywkowym człowiekiem, inny grał w karty, a hazard i dziś z bogacza robi biedaka. Cecylia i Ignatz ślub zawarli 21 lipca 1872 roku w Zblewie, jeszcze w starym kościółku, który stał w okolicach starej plebanii. Ignatz miał wtedy lat 35, a Antonia 25. Świadkami zawarcia małżeństwa byli Johann Tuszyński i Stanisław Prabucki.
Dziadek Gertrudy Ignatz Bukowski – pradziadek Janka, był stolarzem i wraz z krewnymi – Bukowskim, Domskim i Czapskim, prowadził firmę produkującą skrzynie i wozy w Starogardzie. Firma mieściła się w sąsiedztwie przepływającej przez miasto Wierzycy, przy dzisiejszej ulicy Mostowej.
Gdańsk 4 listopada 2013 Edmund Zieliński
Cdn.
|
